sözlük yazarlarının sevme dereceleri

ulan gelse deseki "ben hamileyim ne yapıcam" öyle kabul ederim amına koyim öyle seviyorum (bkz: gavatlıksa gavatlık) ama işte...

uçlarından aldırmaya kıyamadığım belimi geçen saçlarımı başka şehre gidiyosun diye omuzlarımda kestirecek kadar

incirler olana kadar

hevesim geçene kadar

hangi entiriydi hatırlamıyorum şöyle yazıyordu; beş çocukla gelse yine kabul ederim.

kendinden nefret ettirmeyene kadar

baş parmağında bir ben vardı onun boyutunu bilicek kadar sevdim yada uyurken yataktan düşer diye yatağın kenarlarına yastıklarla koruma yapıcak kadar sevdim,makarnayı yağlı sevmiyor diye yağsız makarna yemeye alışıcak kadar sevdim

bekle deyip gittiğinde sevmediğini bile bile bekleyecek kadar.

mesela ben de baskasindan hamile kalsa kabul ederim çünkü tıp o kadar ilerlemedi

her gün ondan sevdiği kızı dinleyecek kadar sevdim

başka bi kadından olan çocuklarına annelik yapabilecek kadar

o kadar cok seviyorum ki. mesafelerin aq

bastığı plaj kumunu, içtiği su şişesini saklayacak kadar.

hani şu mk dünyası varya, herşey, herkes defolup gitsin seninle birlikte kocaman bir boşlukta yaşayacak kadar. beğenme ne düzenim varsa geride bırakıp sıfırdan başlayacak kadar. sorup duruyordun nekadar diye senden sonra kimseyle olmayacak kadar. ehh be geçen hafta tam 3 yıl oldu heryıl için bir kadeh kırdım.

sormayın işte anlatılmıyor. .:(

bir çocuğun hayal gücünün genişliği kadar çok sevdim.

kirpiklerinden, boynuna kadar.

gözlerine bakamaycak kadar (bkz: mallık)

ekinler dize kadar.

tavanı kadar sokağın

sakalsız hali bile gözüme yakışıklı geliyor , daha ne diyeyim

küçük bir çocuğun annesini gördüğünde duyduğu mutluluk kadar.

11 saat online oluşunu izleyecek kadar evet yanlış duymadınız tam 11 saat

ulan ayda iki defa maddi imkansızlıklar içinde evdekilerden habersiz bursa dan elazığa gidip onu görecek kadar

(bkz:siktir git onunla mutlu ol diyecek kadar sevebilmek)

yanında 5 çocukla gelse deseki sana döndüm.ulan yer gök şahidim kabul etmezsem rabbim canımı alsın.

canını versene bi lazım dese sebep sormayacağım insanlar var

siktirsin gitsin

ölünce mezarıma gelse kalkıp sarılacak kadar çok sevdim, seviyorum

gökkuşağı kadar sevdim hem rengarenk hemde uçsuz bucaksız

ne zor şey insanın hissetiklerini söyleyememesi, aşk sözlerle değil suslarla anlatılır

dünyadaki karınca sayısı kadar

benim gibi kendini düşünen birisinin kendinden önce düşüneceği birinin olması kadar

birini sevdim mi kendimden duvar öresim geliyor etrafına duvarin içi de yemyeşil bi bahce cicekli bocekli ev de o olsun işte öyle de sahiplenirim oooof geldiler bana

yavru köpek gibi, sevilen kişi ne yaparsa yapsın kuyruğumu sallaya sallaya ona koşuyorum.

keyfime göre değişir

kocasıyla kavgalılarmış. boşanma bahsi bile geçmiş ev içinde. kulağıma geldi. allah'ım sen onun yuvasını hayır üzere koru, dağılmasını nasip etme diye dua edecek kadar. çünkü düğün fotoğraflarında mutluydu be sözlük şöyle bişey karalamıştım rakı masasında çok sevdik neşet abi. senin türkülerindeki gibi çok sevdik ama o gitti işte... sonra yine senin dediğin gibi oldu yazımız kışa döndü, yaşımız sele döndü. yani sen yine haklı çıktın be abi böyle kader böyle zulüm yine garip başa geldi...

o gelecek olsa bir daha bilgisayara dokunmayacak kadar (beni tanıyanlar bilir)

sevgimi dereceyle ölçemem hadi eyv

saç boyamın dibi gelene kadar amk hak etmiyorlar kardeşlerim siktir edin açık ve net

karnıma ağrılar girene kadar ağladığım gecenin sabahında onu görünce hiç acı çektirmemiş gibi mutlu olacak kadar çok

nasıl tarif edilir bilmiyorum. bir zamanlar ben yoktum o vardı. daha net anlatamam.

"sorma bana ne kadar seviyorsun diye! o kadar işte! tavanı kadar sokağın, dibi kadar cehennemin"

çok aşırı seviyorum ya da nefret ediyorum. arasını pek tercih etmiyorum.